herb

  1. Noun ot: gövdesi ağaçlaşmayan ve çiçek açan bitki.
  2. Noun şifalı/kokulu/rayihalı bitki/ot: ilâç yapmakta, yemeklere tat/rayiha vermekte kullanılan bitki.
  3. Noun (bkz: herbage ).
acı ot
(Centaurium umbellatum): kurutulup kuvvet verici ilâç olarak kullanılır. Noun
yılanbaşı otu
(Chelone glabra): hekimlikte kuvvet verici, müshil ve solucan düşürücü olarak kullanılır. Noun
bayır turpu vb. gibi acı sebzeler. Noun
willow herb Noun
şifalı bitki
söğüt otu
(Epilobium angustifolium). Yaprakları söğüt yaprağına benzer, mor çiçekler açan bir bitki. Noun
karanfil otu
(Geum urbanum): sarı çiçekli ve kökü güzel kokulu bir bitki. Noun
ot hekimi: şifalı bitkilerle tedavi eden kimse. Noun
şifalı bitkiler bahçesi.
Paris otu
(Paris quadrifolia): zambakgillerden önceleri tıpta kullanılan bir bitki.
paris,
truelove ile ayni anlama gelir.
Noun
yabani sardunya
(Geranium robertanium): yaprakları güzel kokulu, kırmızı-mor çiçek açan bir bitki. Noun