indignation

  1. Noun öfke, hiddet, kızgınlık, hiddet, gazap, tehevvür, (haksızlığa vb. karşı) gücenme/alınma/kırgınlık, infial.

    Public indignation was running high: Halkın infiali gittikçe artıyordu.
    He arouse the indignation of people. They felt strong indignation against the police brutality.
    indignation meeting: bir haksızlığı protesto amaciyle yapılan toplantı.
öfkesini birine boşaltmak Verb
infial uyandırmak Verb
haklı olarak kızma
infial dalgası Noun
kınama toplantısı
halkın infialine sebebiyet vermek Verb