outwit

  1. Transitive Verb daha akıllı/kurnaz çıkmak, zekâ ve kurnazlıkla üstün gelmek, galebe çalmak, kafese koymak.
    to outwit
    a dangerous opponent. The prisoner outwited his guards and escaped.
  2. Transitive Verb bilgi ve zekâca üstün olmak.
polisi aldatmak Verb