bounce

zıpla(t)mak, hopla(t)mak.
to bounce baby: bebeği hoplatmak.
sıçra(t)mak, çarpıp geri gelmek.
The ball bounced off the wall.
sek(tir)mek.
The ball bounced once before I caught it.
gürültüyle/hızla (bir yere) dalmak/girmek.
She bounced into the room: Hızla odaya daldı.
to
bounce in/out: hızla girmek/çıkmak.
yansıyarak geri tepmek.
(karşılığı olmadığı için) geri çevrilmek, öde(n)memek (çek için söylenir).
His cheque bounced:
Çeki ödenmedi/geri çevrildi.
Cheques that bounce are called “rubber cheques”.
(a) (birisini) dışarı atmak/fırlatmak, kapı dışarı etmek, (b) azletmek, işten kovmak.
tehdit veya hile ile bir şey elde etmek/yaptırmak.
zıpla(t)ma, hopla(t)ma.
In one bounce, he was at the door.
sıçra(t)ma, sıçrayış, sek(tir)me, çarpıp geri gelme.
to catch a ball on the first bounce.
(a) blöf, kuru sıkı, (b) martaval, yaygara, yüksekten atma, övünme, palavra.
elâstikiyet, sıçrama/zıplama niteliği.
This tennis ball has no more bounce.
canlılık, hayatiyet, cevvaliyet, enerji.
There is no bounce in his step.
radar ekranında yankı imgesinin titremesi/dalgalanması.
azil, işten atılma/kovulma.