carbide

  1. Noun karpit: karbonun kendinden daha elektropozitif elemanlarla verdiği bileşim.
  2. Noun (bkz: calcium carbide ).
  3. Noun sert toplaşık karpitler karışımı: tungsten karpit vb.
bor-karpit, B4C: siyah, son derece sert kristalli, suda erimez, katı madde. Nükleer reaktörlerde
(moderatör olarak) ve kesici/aşındırıcı edevat yapmakta kullanılır.
Noun
karpit, CaC2: kireçtaşı kok ve antrasitle ısıtılarak elde edilen koyu gri toz. Su ile birleşince
asetilen üretir.
carbide, calcium asetylide ile ayni anlama gelir.
Noun
silisyum karpit, SiC. Zımpara ve direnç yapmakta kullanılan sert madde.
karpit lambası Noun