diploma

  1. Noun şahadetname, diploma.
  2. Noun şeref, paye, yetki, imtiyaz vb. bahşeden belge.
  3. Noun resmî belge, özellikle tarihî belge.
  4. Noun diploma vermek.
Üniversiteye Girişte Diplomaların Denkliğine Dair Avrupa Sözleşmesi Noun, International Law
lisans diploması Noun, Education-Training
diploma vermek Verb
diploma vermek Verb
diplomasız
lise diploması
icazetname
devlet diploması
diploma almak Verb
ortaokul diploması
öğretim sertifikası Noun
lisans diploması Noun, Education-Training
lisans diploması Noun, Education-Training
diploma denkliği
diplomalı
diploma sahibi
mimarlık diploması
devlet veya yetkili kurumların kontrolu altında bulunmayan, eğitimi gevşek, iyice öğretmeden bol bol
diploma dağıtan yüksek öğrenim kurumu.
Noun
akademik düzeyi düşük yüksek öğrenim kurumu. Noun
diploma programı Noun, Education-Training
göç etmek isteyen üniversite mezunu Sovyet vatandaşlarından alınan vergi
  1. certificate of proficiency
  2. practicing certificate
  3. school certificate
  4. Noun parchment
  5. diploma
  6. certificate
undergraduate diploma Noun, Education-Training
European Convention on the Equivalence of Diplomas Leading to Admission to Universities Noun, International Law
graduation Noun
to obtain a diploma Verb
to graduate Verb
diploma equivalance
diploma program Noun, Education-Training
diploma holder
to hold a degree Verb
graduation Noun
graduation exercises
commencement Noun
degree granting university
ceremony at the distribution of diploma
to furnish with a diploma Verb
to graduate Verb
to confer a diploma Verb
to grant a certificate Verb
conferment of a degree
to confer a degree Verb
to conference of a degree Verb
to certify sb Verb

Turkish Dictionary (Kubbealti Turkish Dictionary)

  1. Bir kimsenin bir öğrenim dönemini tamamladığını, ... gösteren resmî belge, şahâdetnâme