resign

  1. Verb vazgeçmek, terketmek, el çekmek, feragat etmek.
    to resign something to someone.: bir şeyi birisine terketmek.
  2. Verb bırakmak, teslim/iade etmek.
    to resign oneself to sleep/to meditation: uykuya/düşüncelere dalmak.

    to resign one's soul to God: ruhunu (Allaha) teslim etmek.
    resign oneself to: boyun eğmek, kendini alıştırmak, olduğu gibi kabul etmek.
    to resign oneself to one's fate: kadere boyun eğmek.
    You must resign yourself to the fact that you'll never be rich or famous: Zengin veya meşhur olamayacağını kabul etmelisin.
çocuklarını birinin bakımına bırakmak Verb
(askerlik) istifa etmek Verb
işinden istifa etmek Verb
işinden istifa etmek Verb
mevkiinden istifa etmek Verb
öğretmenlikten ayrılmak Verb
milletvekilliğinden çekilmek Verb
tevekkül etmek Verb
kaderine katlanmak Verb
istifa Noun, Law
hastalık yüzünden istifa etmek zorunda kalmak Verb
hastalık yüzünden istifa zorunda kalmak Verb
bakanın istifa etmesini isteyen talepler Noun
birini istifaya zorlamak Verb
affımı dilerim
istifa etme niyeti
istifa teklifi
en iyisi istifa etmek olurdu
bir talepten vazgeçmek Verb
yöneticiliği bırakmak Verb
bir mülkü birine devretmek Verb
bir haktan feragat etmek Verb
mümessillikten çekilmek Verb
bir mirastan feragat etmek Verb
toplu olarak istifa etmek Verb
topluca istifa etmek Verb
topluca istifa etmek Verb
-den istifa etmek/çekilmek.
to resign from a committee.
bir kulüpten ayrılmak Verb
hükümetten istifa etmek Verb
müdürlükten istifa etmek Verb
üyelikten ayrılmak Verb
kabineden istifa etmek Verb
(Br) kabineden istifa etmek Verb
birlikte istifa etmek Verb
toplu halde çekilmek Verb
birinin ellerine teslim olmak Verb
birinin ellerine teslim olmak Verb
birinin ellerine terk etmek Verb
görevinden istifa etmek Verb
kendini birinin kılavuzluğuna terk etmek Verb
temsilciliği bırakmak Verb
zan altında kalarak istifa etmek Verb
kendi isteğiyle istifa etmek Verb
(Br) istifa etmek Verb