fall on/upon

  1. (a) saldırmak, atılmak, hücum/taarruz etmek.
    Thieves fell on the man and stole his money. The soldiers
    fell on the enemy. (b) sorumlu/görevli olmak, iş/görev edinmek, üzerine/uhdesine düşmek, (c) başına gelmek, bizzat görmek/denemek/geçirmek, başından geçmek, keşfetmek.
    to fall on hard times: fakir olmak. (d) karşılaşmak, rastgelmek, rastlamak.
    This month the eleventh fell on a Friday: Bu ayın on biri Cumaya rastladı. (e)
    fall on one's face
    k.d. yüzüne gözüne bulaştırmak, (f)
    fall on one's feet: dört ayağının üstüne düşmek, atlatmak, sıyrılmak, başarmak.