ashamed

  1. Adjective utanan, utanç duyan, utanmış.
    to be ashamed of someone/of something: bir kimseden/bir şeyden dolayı
    utanmak/utanç duymak.
    I am ashamed of you: Senin yüzünden utanıyorum.
    to be/feel ashamed to do something/of doing something: bir şeyi yaptığına utanmak.
    You ought to be ashamed of yourself: Kendinden utan(malısın).
    You should be ashamed of yourself/of your behavior: Kendinden/yaptıklarından utan!
  2. Adjective utangaç, mahcup, çekingen.
    He was ashamed to beg: Yalvarmasına gururu engel oluyordu.
    He was
    ashamed to ask such a simple question: Bu kadar basit bir soruyu sormaya çekiniyordu.
utanmak Verb
mahcup olmak Verb
utanç duymak Verb
arlanmak Verb
utanmak Verb
madara olmak Verb
hicap duymak Verb
utandırmak Verb
mahcup etmek Verb
birinden utanmak
bir şeyden utanmak
teeddüp etmek Verb
kendinden utanmalısın