1. fırlatma(k), fırlatıp/hızla atma(k).
    He hurled a brick through the window. hurl a spear at a tiger.

    to hurl oneself: atılmak, saldırmak, savlet etmek.
    They hurled themselves at/upon the enemy.
  2. savurma(k).
  3. haykırmak, bağırıp çağırmak.
    He hurled curses at the unfortunate man who had made the mistake. He hurled insults at me.
  4. füze atmak/fırlatmak.
  5. (beyzbol) topu atmak.
birinin karşısına geçip suçlamak Fiil
sövüp saymak Fiil
kendini kavganın ortasına atmak Fiil
birini küfür yağmuruna tutmak Fiil
hortum