hangout

  1. Noun ev, konut, mesken, mekân, sık sık gidilen yer.
  2. Noun (canilerin) buluşma yeri.
(a) (dışarı) sark(ıt)mak, as(ıl)mak, (b)
argo (bir yerde) oyalanmak, boş vakitlerini (bir yerde)
geçirmek, (c)
argo oturmak, ikamet etmek, kalmak.
He hangs out in an old house. (d)
let it all hang out
argo kendi işi ile meşgul olmak.