ob

ob-

“karşı, -e doğru”.
ör.: obvert. Ön Ek

ob-

“karşı, mukabil, zıt”.
ör.: object, obstruct. Ön Ek

ob-

“üst(ünde), üzeri(nde)”
ör.: obliterate. Ön Ek

ob-

“tamamen”.
ör.: obdurate. Ön Ek

ob-

“ters(ine)”.
ör.: obovate. Keza
m, c, f ve p ile başlayan sözcükler önönde sırasıyla
o-, Ön Ek

ob majorem cautelam

(Lat) en büyük önlem yoluyla her ihtimali dikkate alarak

ob.

o öldü (Latince
obiit).

ob.

incidentally.

ob.

oboe.

ob.

observation.

ob.

obstetrical, obstetrician.